6 Eylül 2010 Pazartesi

Anladım..


Bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını

kendimi bulduğumda anladım,
Herkesin mutlu olmak için başka bir yolu varmış,
Kendi yolumu çizdiğimde anladım... Bir tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat,
okuyarak,dinleyerek değil,
Bildiklerini bana neden anlatmadığını,anladım... Yüreğinde aşk olmadan geçen hergün kayıpmış,
Aşk peşinde yalınayak koştuğumda anladım...Acı doruğa ulaştığında gözyaşı gelmezmiş gözlerden,
Neden hiç ağlamadığını anladım... Ağlayanı güldürebilmek,ağlayanla ağlamaktan daha değerliymiş,
Gözyaşımı kahkahaya çevirdiğinde anladım...Bir insanı herhangi biri kırabilir,ama en çok sevdiği acıtabilirmiş,
Çok acıttığında anladım...Fakat,hak edermiş sevilen onun için dökülen her damla gözyaşını,
Gözyaşlarıyla birlikte sevinçler terk ettiğinde anladım... Yalan sölemek değil,gerçeği gizlememekmiş marifet,
Yüreğini elime koyduğunda anladım... ''Sana ihtiyacım var,gel''diyebilmekmiş sevmek,
Sana ''git''dediğimde anladım... Biri sana ''git'' dediğinde,
'' kalmak istiyorum ''diyebilmekmiş sevmek,
Git dediklerinde gittiğimde anladım...Sana sevgim şımarık bir çocukmuş,
her düştüğünde zırıl zırıl ağlayan,
Büyüyüp sana sımsıkı sarıldığında anladım... Özür dilemek değil''affet beni''diye haykırmakmış pişman olmak,
Gerçekten pişman olduğumda anladım... Ve grurur,kaybedenlerin,acizlerin maskesiymiş,
Sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmış,
Yüreğinde sevgi bulduğumda anladım... Ölürcesine seven istemez,
umut edermiş bir gün affedilmeyi,
Beni af etmeni ölürcesine istediğimde anladım... Sevgi emekmiş,
Emek ise vazgeçemeyecek kadar,
ama özgür bırakacak kadar sevmekmiş...


CAN YÜCEL





Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

yorumsuz bir hayatı seçiyorum demeyelim :)))