"Kendi hikâyemi kendime anlatmaktan, durmaksızın aklımdan geçirmekten bıktım.Artık içimde eskiyor. Dısarı vuracak sözcükleri bulamıyorum.
Sizinle konusuyorum ya, bir yandan eski anılar kayıyor dilimin altından. Her seyi içice, karmakarısık, yasandığı gibi anlatmanın bir yolu bulunmadı mı?Hiç bekletmeden, dil altında eskitmeden? Sıralamalara gitmeden? Kendime tarafsızlık parantezleri koymadan?"
tomrıs uyar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
yorumsuz bir hayatı seçiyorum demeyelim :)))