.jpg)
Yağmur yağıyor.
Mutfak camındayım. Nasıl üşüdüğümü
bilemezsin.
Nedenini bilmediğim bir ağlamak var içimde.
Bir yerlere sığdıramıyorum yüreğimi.
Özlemek çok fena anne.
Anlamak seni; daha da fena…
Omuzlarım ağrıyarak uyanıyorum sabahları.
Benim kızımın omuzlarımı ovmasına daha çok var.
Gittikçe sana mı benziyorum ben,
ya da
“Annenin kaderi kıza” dedikleri doğru mu?
“Şimdi duysan bunları ne üzülürsün;
mutsuz mu kızım ?
diye,
.
Mutsuz değilim de anne,
yağmura ve yüregimdeki kedere çare bulamıyorum.
Ah nasıl eskiyor her şey anne,
nasıl eskiyor.
Eskilerimi de atmaya kıyamıyorum.
Seni çok özlüyorum.
Bana yasakladığın bahçeler, sana da mı uzaktı hep?
Gidemeyişine ağladın mı sende?
Ne zaman eskiyor sevgiler?
Ödenen bedellerin acısı geçince mi?
İşte böyle,
kalbimde bir acı. Şarkılar seni söyler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
yorumsuz bir hayatı seçiyorum demeyelim :)))