bilseydim...

Kimi zaman bir çocuk oldum gülüşlerinde şımaran, 

Ama! En çok da imkânsızın oldum...
Her gelişimde bir kez daha gönderdiğin oldum... 

İnanamadığın, Yenemediğin,
üzerinden atlayamadığın korkuların oldum... 

Ağladığın, bağırdığın ya da
sustuğun isyanın oldum, 

sessizce boşalan gözyaşların, 

birikmişliğin oldum...
Yüreğindeki adam ben olmak isterken yüreğine sığınan 

ve 

tozlanacak olan
bir anı oldum... 

Haketmediklerin, 

artık yeter dediklerin 

ve 

herşeyin olmak
isterken
belki de hiçbir şeyin oldum... 

Söylesene ben gerçekten senin neyin oldum?
Sesin hep uzakları çağırıyordu, 

ben üstüme alındım, 

sana geldim...
Bilseydim, 

bana ait olmayan bir seslenişi sahiplenir miydim?