29 Mart 2010 Pazartesi

biz biliyorduk...


Mavi, gökkuşağındaki görevinden istifa etmişti o gün.
Ayçiçekleri umutlarını kabetmişti, boyunları büküktü.
Bulutlar kırgındı gökyüzüne.
Suçluyduk, biliyorduk.

Tüm insanlar şairdi o gün,
tüm insanlar huzursuz ve tedirgin.
Onlar ki tüm saflıklarıyla,
Suça ortak olduklarından bihaber.
Onlar ki bilmezdi neler yaptıklarını,
yaşardılar öylece.

Bir biz suçluyduk,
bütün suç üzerimizdeydi sanki.
Omuzlarımızdaki günahların ağırlığıyla,
sabah ferahlığına terketmiştik
ikindi güneşini
ve yüzyıllık ağaçlar gibi,
kimseye muhtaç olmadan
ve bir o kadar da mağrur
yaşamak düşünürdük
tek bir  hayalden ibaret.
düşündükçe şiirler yeşerirdi içimizde
o şiir senin,
bu şiir benim.
yaşamak: ikimizin.

Bir biz suçluyduk bu yüzden,
Bir biz biliyorduk.


bittiği için mi suçluyduk..
başladığı için mi
hiç bitmeyeceği için mi...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

yorumsuz bir hayatı seçiyorum demeyelim :)))