ölümler çıplak gelir...

Ölüme hiç bu kadar yakın olmamıştım. 
Soğuk nefesini hissetmiştim ama bana dokunamamıştı. 
Tarifi mümkün değil. İçinden bir şeyler kayıyor. Buz gibi oluyorsun. 
Tıpkı ölmüşsün gibi. Sonra Azrail ile pazarlığa giriyorsun. O, Daha çok erken, daha var, diyor. 
Sen, Bir an önce, diyorsun. O anda pazardan elma almak kadar kolay, parayı veriyorsun ve alıyorsun. 
En zoru canını alma bölümü. Azrail defalarca soruyor, Hazır mısın? diye. En fazla üç keresine kesin evet diyorsun. 




Dördüncü evet biraz daha kısık ve kararsız çıkıyor. 
Sonra düşünmeye başlıyorsun, Değer mi? diye. 
Kimin için gidiyorsun, kimin için bu zor kararı veriyorsun? Değer mi diyorsun, bir hiç için. Gözlerin bir küçülüp, bir büyüyor. 
İntikam ve vicdan duygularınla mücadeleye giriyorsun. ,
Sonunda ikisi de kazanıyor. 
Vicdanın yaşamayı, intikamın ise 
yapacak daha çok şeyin olduğunu söylüyor. 
Sonra sonra 
aynı şeyler bir sonraki ölmek isteme kararına kadar 
devam ediyor. 
Araya nefret duygun giriyor, Mücadele duygun giriyor, pes etmek istiyorsun, onu intikamın destekliyor: Hayır, şimdi değil, diye. 
Kin duygun baskın çıkınca intikamın yine devreye giriyor... 
Bütün duyguların kavgasına uzun süre devam ederken, daha önce erken gelen Azrail, tekrar geliyor ve, Artık zaman geldi, diyor. 
Hazır mısın? 


pamuk ipliği kitabından alıntı...
seher çarkım














kim hazır olur ki ölüme.ya da nasıl hazır olunur bu ölüm denen şeye.belki mecburiyet vardır çözüm olarak ölüm görülür.ama nefes alıyorsan ümit var demektir.hani eskilerden kalma bir yöntem var.öldü mü acaba diye nefes alıp almadığı anlamak niyetiyle kişinin ağzına ayna tutarlar eğer ayna buharlanıyorsa yaşıyor hayat var demektir.hayatmız da tıpkı böyle her şey insanlar için her şey yolunda gitmiyorsa ya günahların affolur ya da daha iyisi olur diyeymiş böyle öğrendim ben.verilen canı almak orda kalsın iyi durumda şükretmekten ziyade kötü durumda da şükür demeyi bildim ben.sitem etmedim asla dersem yalan olur ama sitem sevgiden doğarmış arada onu da yaptık tabiki :))))


yazı biraz dağıldı amacım üzüntü paylaşmaktı.babası trafik kazasında vefat eden bi gence Allahtan sabır dilemekti..ölüm hep yakamızda zaten.gülerim ama severim bu sözü yaşlılara sıra sıra gençlere ara sıra...hayatın gerçeği.ailesnin geride kalan kısmına uzun ve hayırlı bir ömür versin Rabbim.günahlarını affetsin.. 


kendimi en çok böyle zamanda seviyorum hatalarımdan pişmanlıklarımdan ötürü olsun diyebildiğim tek zaman ölümün üzüntüsnü hissettiğim anlar.başka türlü gözü kara umarsız olunmaz ki...




ne demiş bulutsuzluk özlemi...


hiç bi kere hayat bayram olmadı ya da her nefes alışımız bayramdı..
bir umuttu yaşatan insanı..


mutlu umutlu bir hayat sürmeniz dileğiyle..aldğımız nefesin kıymetini bilelim .
hiçbir şey yarına kalmasın.hasta ziyaretleri ertelenmesin.seviyorum sözcüğü anlam kazansın içimizde kalmasın....unutmayalım ki ölümler çıplak gelir.düş sokağı derse doğru der....


umutla kalın..