hayat beni neden yoruyorsun??

merak ediyorum bende..illaki durumu benden kötü olanlar da var ama insanoğlu işte elindekiyle yetinmeyi elindeki de giidnce öğreniyor.bu değişmeyecek bir kural bence...
yükseklik korkusu olsa bizde böyle mi olurdu acaba? her zaman daha iyisni daha fazlasını istemek...nereye kadar
elbette bir sınır vardır mesela..
böyle devam eden bir süreç işte daha ne olsun.. 
belki de en güzel zamanlarımız ilk aylardı..
ama o zamanda emeklemek yürümeye çalışmak derdi vardı..sonra koşsak dedik hadi o da olsu...ama büyüyelim bak ablalar abiler ne güzel derken..büyüdük 
tabi dertlerin büyüyeceğinden haberim yoktuki benim...bana kimse büyüme hep çocuk kal demedi...
ilkokulda neşe gazozuyla simidin tadını özlemekte varmış kaderde..
bizimkileri süper babayı beklemek..


yerli malı haftası ya da çıkıpta andımızı yanlış okuduğum gün:) 
sonra sağlam arkadaşlıklar edindiğimi fark ettiğim anlar bu anlar işte demek..
ve lise....
sağlık dersinden sınıfta hoca sen 100 aldın dıyınce oluşan mutluluk:)
derse girmeyelim diuip okulun içinde voleybl oynamak..
ne kadar basitmiş mutluluk...
sonra sınıf başkanı olup hüngür hüngür ağlamak var sırada...tüm ısrarlarıma rağmen sınıf başkanlığı istifamın kabul olmaması:)))
çok özleyeceğim dedğim okuluma form almak için uğradığımda çok vefasız olduğumu fark ettim:)
tabi üniversite....
küçük şeyler mutlu etmemeye başladı.. ama en ufak şey daha üzdü bir terslik var bunda dedim...
hala yaşıyorum o tersliği hepte yaşanacak galiba...
ardından zorlu 4.sınıf üzücü kırıcı bir sürü şey...yıprandığını yorgunluğunu fark ettiriyor sana..
ve yarının garantisi yok kardeşim bugun var desen bı turlu demesen ayrı türlü...
bir sürü tutarsızlık derken...
ayrı çerçevede yer alan mezuniyet fotoğrafları..
tesaduflerı saymazsak.
sonra ayrı yollar... ve artık ayrı yıllar....
İki rayı gibiyiz Bir tren yolunun Yakın olması Neyi değiştirir Son istasyonun...
sunay akını alkışladığım an ... bu kadar güzel cümle kurmuş hayatımı sığdırmış cümleye...


bazen diyorum doğru yaşadıklarının pişmanlığı elbet geçecek...ama yaşayamadıklarımız ne olacak...
bilmem cevabı yok işte..




hayatımın keşkeleri ...
pişmanlıklarım....
özlediklerim..
çocukluğum...
mutluluğum..
beklediğim..
iyi geceler...


blogger izleyicilerine de;)