aslında hiç gelme...

Ürkütme yalnızlığımı
Sanma uyuyorum
Sanma korkarım
Ben senin hasretinden
Yüreğimi susturuyorum… Yalnızlığıma sarılıp
Isınmaya çalışıyorum…
Aslında hiç çalma kapıyı
Anahtarın var aç ve gir.
Sessizce otur bir kenara
Seni karşılamamı
Boynuna sarılmamı bekle;
Bekle yalnızlığımın gitmesini
Korkutma onu bırak kendi gitsin
Nasıl olsa sen geldin diye gidecektir
Sen gidince o yine bana geri dönecektir…

Geldiğinde kapıyı hiç çalma
Bırak yalnızlığımla baş başa kalayım
Hüzünler tanıdık artık
Yüreğimdeki yalnızlığa boğulayım…
Bak yine kıpırdanıyor kalbim
Geleceksin diye hasreti çoğaltıyor.
Sanki ilk kez göreceğim seni
Sanki ilk kez bakacağım gözlerine
Sanki ilk kez tutacağım ellerini…
Kıpır kıpır yüreğim
Sanki duracak gibi çarpıyor yüreğim…
yalnızlığım beni senden daha çok seviyor
Bekleterek bedenimi yormuyor.
Bırak heyecanımı yaşayayım
Şimdi gelecek diye gözlerimi
Hasretle kapıya dikeyim.

Aslında sen hiç gelme
Yoruldu kalbim beklemekten
Hasreti yollara bağlamaktan yıprandı bedenim
Bir gün heyecanıma yenik düşüp
Seni göremeden öleceğim
(Alıntı)